วรรคหนึ่งในเรื่อง พระอภัยมณี สุนมรภู่ประพันธ์ว่า เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ก็

เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา  เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปจนบรรพต แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คด  เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปจนบนบรรพต แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่

เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปจนบนบรรพต เเล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันเเสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาววัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปจนบนบรรพต เเล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันเเสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาววัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็

เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปจนบรรพต แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คด  เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปจนบนบรรพต เเล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันเเสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาววัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็